ارزیابی روش های محاسبه آنومالی جاذبی در دریا با استفاده از مشاهدات ارتفاع سنجی ماهواره ای در دریای عمان

مدلسازی میدان ثقل دریایی اهمیت بسیاری زیادی در علوم وابسته به زمین از قبیل ژئودزی، اقیانوس شناسی، ژئوفیزیک و تکتونیک دارد. مشاهدات ثقل سنجی دریایی به خاطر عواملی همچون نوسان ها و شتاب های حرکت کشتی و نیز خطاهای دستگاهی که در محیط آب بیشتر از خشکی است، دقتی کمی دارند. در این میان ارتفاع سنجی ماهواره ای اطلاعات بسیار دقیقی را از تغییرات ارتفاع ژئوئید و شیب ژئوئید در راستاهای شمالی-جنوبی و شرقی-غربی در اختیار قرار می‌دهد. ارتفاع ژئوئید و شیب ژئوئید (زاویه انحراف قائم) را می‌توان به آنومالی جاذبی دریایی که یکی از کمیت های مهم میدان ثقل می‌باشد تبدیل نمود. در این تحقیق با استفاده از آنالیز طیفی کمیت های شیب ژئوئید و ژئوئید به صورت جداگانه به آنومالی جاذبه تبدیل می‌شوند و نتایج حاصل با یکدیگر و نیز با داده های جاذبی دریایی اصلاح شده مقایسه شده است که بر اساس مقایسه صورت گرفته دقت استفاده از مشاهدات شیب ژئوئید در مدلسازی آنومالی جاذبه برابر 4.274 میلی گال بوده در حالی‌که دقت استفاده از مشاهدات ژئوئید 4.38 میلی گال بوده؛ که نشان دهنده برتری روش استفاده از مشاهدات شیب ژئوئید نسبت به روش استفاده از مشاهدات ژئوئید می‌باشد.